کد مطلب:69479 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:281

این حدیث از نظر علم رجال و علم درایت، از روایتهای «مهمل» به شمار می رود، چرا كه تعریف روایت مهمل به طور كامل بر این روایت منطبق است.

علمای رجال و درایت، در تعریف خبر مهمل گفته اند:

مهمل، روایتی است كه برخی از رجال سند آن در كتابهای رجالی ذكر نشده باشد و یا اگر ذكر شده وصفی از آن نشده باشد.[1] .

ارباب رجال درباره رجال سند این روایت به جز «هارون بن موسی» كه مدح و توثیق شده و با تعابیری چون، وجه، ثقه، معتمد، جلیل القدر، عظیم المنزلة وعدیم النظیر یاد شده است،[2] از دیگران ذكری به میان نیاورده اند و وصفی چه مدح و چه ذم و قدح درباره آنها نگفته اند. مراجعه به جوامع رجالی و سخن علامه نمازی شاهرودی گواه بر این گفته است. وی تصریح دارد كه علمای رجال از علی بن احمد، سعید بن هارون و فیاض بن محمّد طوسی سخنی به میان نیاورده اند.[3] بنابراین، روایت مهمل است اما این باعث آن نمی شود كه دست از روایت شسته و بدان توجهی نكنیم، چرا كه میان دانشمندان علم رجال و درایت گفتار یكسان و هماهنگی وجود ندارد، و اتفاق و اجماعی بر میزان اعتبار روایت مهمل در بین نیست و در این باره دست كم سه نظریه وجود دارد.

• آراء دانشمندان درباره روایت مهمل

1. ر.ك: مقباس الهدایة، ص70؛ درایة الحدیث، شانه چی، ص88؛ كلیات فی علم الرجال، جعفر سبحانی، ص122.
2. ر.ك: رجـال النجـاشـی، ج2، ص407؛ جـامـع الرواة، ج2، ص308؛ معجـم الرجال، ج19، ص235.
3. ر. ك: مستدرك علم رجال الحدیث،ج5، ص291؛ ج4، ص85 و ج6، ص328.